of niet meer toegankelijk
Afwezigheid die jou omsloot
maakt dat idee ontvankelijk
Na jaren van stil stof vergaren
is jouw beeld nu weggevaagd
Als één van vele onvindbaren
leegte die naar binnen knaagt
Geen stem trilt nog bij je naam
Wat ons bond, losgerafeld in tijd
Voor elkanders liefde onbekwaam
lieten we algauw los zonder spijt
Voor en achter ons lag een horizon
Ieder koos een richting en vertrok
Het was daar dat je sterven begon
Een vergeten dat jou aan mij onttrok
Volgens mij ben je niet dood
alleen niet langer toegankelijk
Het legt vooral de angst bloot:
alles is bij leven al vergankelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten