Een haast vergeten emotie
neemt bezit van zijn lichaam
Rustig neem hij hiervan notie
hiervoor voelt hij zich bekwaam
De koord spant zich rond zijn hals
Een luttel leven doorkruist zijn geest
De wereld trilt slechts grauw en vals
Was hij hier maar nooit geweest
Hier verdwijnt de uitwendige druk
onzichtbare dwang om iets te zijn
Weldra is alles herleid tot één ruk
het voorgoed afscheid van de pijn
Met een glans sluit hij de ogen
hoort het twijfelen van zijn hart
In hem wordt haat mededogen
geen verwachting die hem tart
Nog één stap, omgekeerde ademstoot
Korte pijn ter hoogte van de strot
Op die brug tussen leven en dood
beschikt hij finaal over het eigen lot.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten