Uit het papier
dat mijn leven is
knip ik woordjes
ter verbintenis
De mooiste, de raakste
De vergeten en verguisde
Diegenen die niemand nog zag
Maar er stilletjes in huisden
En plak ze op de dagen
Of deel ze uit aan wie ze wil
Woordjes die mij in zich dragen
en op zoek zijn naar verschil.
Het papier wordt alsmaar kleiner
De woordjes meer bescheiden
Ooit zal ik knippen: we zijn er
en zullen ze geruisloos weer verglijden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten