De wind zit in de
kinderen
Wolken drijven in
hun ogen
Ze vragen om te
minderen
En weer wat meer
te mogen.
De hoofden ogen
zwaar
De blikken lopen
leeg
Niets is nog zomaar
De tekenen worden
veeg.
De schouders gaan
hangen
Ze lachen schril
en hoog
Ze delen allen
het verlangen
Naar een tijd die
lichter woog
De wind woedt in
ons allen
Wolken benemen
ons het zicht
We doen alles om
niet te vallen
Maar wat torsen
we veel gewicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten