Gezeten
op een terras
oefen ik mij alvast
in later. In alleen.
In nergens nog heen
te moeten. De voeten
niet langer rusteloos
zich afvragend of ik wel
de goede richting koos.
Gezeten
op een terras
nip ik van mijn glas,
zoek in een boek
de rust die blust
wat in mij brandt
aan ambetant en doe
alsof ik bevrijd ben
van de lust
uit vervlogen dagen
om ten koste van mezelf
anderen te behagen.
Gezeten
op een terras
oefen ik mij
in mild terugkijken
op wat was
en bezweer
wel twintig keer:
Geniet, geniet, geniet ...
En ook al lukt
het nu nog niet,
ik oefen omdat het kan,
tevreden zijn als
allenig man.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten