Vroeger was het van
Mama kijk wat ik kan
Dan keek je en knikte
en ja, dat was het dan
Later als een jongeman
wou ik niet dat je keek
omdat het toen soms leek
op: Komt er nog wat van
Lang verzeilde het kijken
ergens op het achterplan
er is veel dat moet wijken
op weg van kind naar man
Nu kan ik niets meer vragen
Ook niet: Wat vond je ervan?
Dat is soms hard om dragen
Dus kijk ik zelf zoveel ik kan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten