Er hangt belofte in de
dag
wanneer je de tuin in
loopt
Maar dan als bij
donderslag
wordt al dat blauw gesloopt
Eén blik op het
kippenhok
toont de gruwelijke
natuur
In jou luidt een
alarmklok
Je raakt volledig
overstuur
Je ogen zijn tot de
nok gevuld
met een woordeloos
verdriet
Van wie papa is dit de
schuld
dit verdienden zij
toch niet
Als twee kippen zonder
kop
staren we droef de
echte aan
In onze keel groeit
een krop
onverhoeds rolt er een
traan
De rauwheid komt hard
binnen
Het beeld laat ook mij
niet los
Hoe kan de natuur dit
verzinnen
enkel voor de honger
van een vos
Geen opmerkingen:
Een reactie posten