.jpg)
dat vage van de vagebond
wie zwerft nog in ledigheid
rug naar de wind gekromd.
Slijten van schoen en dagen
onder wolken en over wegen
de knapzak te licht om dragen
de vrijheid altijd duur verkregen
Niemand die er wacht of eist
liefde smelt node bij dageraad
vuil verdriet dat weeïg reist
de drank die elk leed verstaat
Tussen vluchten en verlangen
van en naar maar steeds alleen
aan de eenzaamheid verhangen
huiselijk geluk bewust te leen
Die oude straten liggen nu verlaten
alle ongebondenen zijn geknecht
de luxe deed ons anders praten
het vage kan nergens nog terecht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten