de geboorte is een feitmaar dit leven pril ontloken
heeft geen waterzekerheid
Oorlogen overspoelen land
met tranen warm en zout
terwijl alles dor ontbrandt
vecht hij voor zelfbehoud
Onder de loden blauw lucht
rimpelt de aarde als een huid
droogte drijft hem op de vlucht
naar waar de weelde luidt
Dauw trilt binnen handbereik
slechts een zee over te steken
maar de ironie is monsterlijk
het water zal hem breken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten