Sinds kort zit er een meisje aan de kant
ze zuigt dof dieselroet in haar longen
een sanseveria in haar schoot gepland
sprekende ogen en spitse vrouwentongen
Voor haar voltrekt het perpetuum mobile
haar witte jurkje kleurt gestaag asgrauw
met vader moeder wil ze niet meer mee
want ook die zijn zichzelf vaak ontrouw
Na dagen stil protest gaat ze onderuit
de plant in de schoot hangt er halfstok
ze zweet gif uit de poriën van haar huid
in het hart bloeit nu zwarte tulpen wrok
De autokaravaan heeft nooit stilgestaan
een enkeling die dat verschrikkelijk vindt
De sanseveria ligt verlept langs de baan
wezenloos wachtend op het dwaze kind.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten