Leer mij

Leer mij leven lezen, tussen de lijnen
op jouw gelaat, of verleden verleggen
in je schoot zodat alles kan verdwijnen
wat mij elke toekomst doet ontzeggen

Leer mij dagen dragen, losjes stoelend
op jouw ranke leest, voorgoed vergeten
wat ooit is geweest en dan andersvoelend
omarmen waarvan niemand iets wil weten

Leer mij beelden buigen, zoals jouw mond
die liefde lacht, tot de horizon bereikbaar is
en genees me van een eeuwig open wond
die overgave altijd liet verliezen van gemis.

Ijlings

Vloeibaar ijlt het door de stad
gezucht onder vrouwenrokken
de lucht klam en overtrokken
het druppelt geil op ieders pad

De muren bronstig en klam
kaatsen het krols freulegelach
paartijd op een warse winterdag
de stad legt zwetend zichzelf lam

Klimaat neemt de maat der dingen
laveloos raakt de waarheid ontbloot
dan een stranden in elkaars schoot
tot wind en regen het einde zingen.

Lieve dochter van tien

Jij spiegelt, lieve dochter van tien
decennium vervlogen vaderschap
bloem waar ik geen eer aan verdien
ooit geboren uit een aarzelende stap


Je gloort bij het stijgen van je jaren
een cipres die naar de hemel reikt
in je schaduw vergaar ik grijze haren
weerbarstige wijsheid die diep verrijkt

Kon ik, heel even maar, weer jongen zijn
samen tien en elke weg nog mogelijkheid
maar de toekomst is nu jouw blank terrein
kijk in mijn ogen zo vol van dankbaarheid.