Dank voor baren

 Dank voor het baren

het openbaren van

de wegen van waarde

tussen hemel en aarde

voor de liefde, het huis

de zorg, het warme thuis

waar we aan je rokken

mochten hangen en voor

het blijvend verlangen naar al wat

er dankzij jou aan schoonheid

is geweest. Van al zij die gingen,

mis ik jou het meest, mijn lieve

moeder die in de hemelen zijt.

Dank voor hoe jij je leven aan

ons geluk hebt gewijd.

Die tijd van het jaar

 Het is weer die tijd van het jaar

de zomer wenkt, de wind waait zacht

edoch rustig uitbollen vergeet het maar

er wordt nog een heleboel verwacht.

De laatste leerstof moet nog gezien

en de examens staan al voor de deur

De stress haalt met gemak een tien

en bij de les houden wordt nu hard labeur

De zenuwen raken alom gespannen

en de emmers iets te goed gevuld

Al wat moet, valt amper nog te plannen

en plots heeft niemand nog geduld.

Verhitting nestelt zich in de lokalen

iedereen is moe en verlangt naar rust

Iedereen wil nu gewoon de zomer halen

maar is zich van de ander weinig bewust.

Seren

Een meisje onzichtbaar van streek

houdt zich amper nog staand.

Ze lijdt in gesmoorde stilte en bleek

aan wat blijkt de cyclus van de maand.

Geen onvertogen woord

Geen vraag om haar bij te staan

Ze doet wat ze denkt dat hoort.

Sterk wezen en lijdzaam ondergaan.

Ze weigert wat stillen kan

en raapt zichzelf telkens bij elkaar

Ik kijk toe als onervaren man

 maar weet: ware ik haar, ik was onhandelbaar.

 

Stel je even voor

 Stel je voor, gewoon heel even

je hebt een huis, werk en een gezin

je hebt wat je noemt een typisch leven

en dan klopt plots op je deur de waanzin.

Want de geschiedenis roert zijn staart

vraagt weer oog om oog en tand om tand

veegt alles opgebouwd bruut van de kaart

en maakt jou tot vluchteling in je eigen land

Zo eindig je misschien op het strand van Oostende

je kind en jij onbeschut, geen kant meer uit te gaan

Heel de wereld weet ondertussen van jouw ellende

maar kijkt weg en wacht tot het werk is gedaan.

In het zuiden van Gaza, in het stadje Rafah

gaan op die manier een miljoen mensen door de hel

Ook daar gaan weer nieuwe doden oude achterna

allemaal uit naam voor de veiligheid van Israël.

Meisje

 Een meisje met lang haar,

ogen wild en onbevreesd.

Een dag lang, heel even maar,

was ik  dat graag eens geweest.

Getooid in een stoere salopette

en laarsjes met een houten hiel

Dat het lachend op een lopen zet

omdat er iemand voor haar viel

En hoe zij dan de wind ervaart

op haar wangen blozend rood

Dat had ik dan in mij bewaard

en alleen gebruikt in hoge nood.

Leurder van het Nederlands

 Van beroep ben ik leurder

van veruit het saaiste vak

Ik voel me een oude zeurder

boei op geen enkel vlak.

Wat kunt u ons nu nog leren

We kunnen lezen en ook schrijven

We herhalen alles zoveel keren

Zo kan een mens wel bezig blijven.

Engels ja, dat is nog chill

maar Nederlands, dat is vervelen

Ze zijn niet eens van slechte wil.

Het kan hen gewoon niet schelen.

Rust gegund

 Vrijdag, laatste uur. Gedoofd vuur

en een vraag om aandacht zucht.

Ze moet naar verluid uit. Verplicht

door ouders die op haar sociaal welzijn

zijn gericht. Maar ze wil thuis, kamer in

en gordijnen toe. Ze is moe. Ze wil

niet dansen. Niet worden gekust.

Ze wil alleen zijn en rust. Ik knik.

Begrijp haar punt. Ik laat haar. Met rust

die haar niet wordt gegund.