Sterk

 Ik merk

eigenlijk lijk ik

slechts sterk

omdat mijn kinderen

dat zijn.

Zij doen

al het werk

zodat ook ik

het schijn.

Maar hebben zij

een dipje

dan volg ik daar in mee

dan zakt het onderlipje

tot zij weer sterk

zijn voor twee.

In de kantlijn

In een schriftje

met blauwe lijntjes

en een dwarse rode

schreef ze luttele woordjes

die haar heel fijntjes

meer inzicht boden

in het verdriet

dat zich bij het drogen

van de inkt pas echt

volop begrijpen liet.

Daar netjes tussen

het rechte blauw

en vanaf het rood

las ik in haperend zwart

wat ze niet zeggen wou

maar zeker weten mocht

na haar dood. 

Het feestje voorbij

 Er zijn er best veel

die mij bij het leven willen houden.

Ze nodigen me dan uit

als pas verhuisden of getrouwden.

Ze willen dat ik deelgenoot ben

aan het plezier dat zij ervaren

Of de eenzaamheid die ik zo goed ken

een feestje lang besparen.

Het voelt als een warm bad

maar ook als water naar de zee.

Want eens je het hebt gehad

doe je nooit meer helemaal mee.

Dank voor baren

 Dank voor het baren

het openbaren van

de wegen van waarde

tussen hemel en aarde

voor de liefde, het huis

de zorg, het warme thuis

waar we aan je rokken

mochten hangen en voor

het blijvend verlangen naar al wat

er dankzij jou aan schoonheid

is geweest. Van al zij die gingen,

mis ik jou het meest, mijn lieve

moeder die in de hemelen zijt.

Dank voor hoe jij je leven aan

ons geluk hebt gewijd.

Die tijd van het jaar

 Het is weer die tijd van het jaar

de zomer wenkt, de wind waait zacht

edoch rustig uitbollen vergeet het maar

er wordt nog een heleboel verwacht.

De laatste leerstof moet nog gezien

en de examens staan al voor de deur

De stress haalt met gemak een tien

en bij de les houden wordt nu hard labeur

De zenuwen raken alom gespannen

en de emmers iets te goed gevuld

Al wat moet, valt amper nog te plannen

en plots heeft niemand nog geduld.

Verhitting nestelt zich in de lokalen

iedereen is moe en verlangt naar rust

Iedereen wil nu gewoon de zomer halen

maar is zich van de ander weinig bewust.

Seren

Een meisje onzichtbaar van streek

houdt zich amper nog staand.

Ze lijdt in gesmoorde stilte en bleek

aan wat blijkt de cyclus van de maand.

Geen onvertogen woord

Geen vraag om haar bij te staan

Ze doet wat ze denkt dat hoort.

Sterk wezen en lijdzaam ondergaan.

Ze weigert wat stillen kan

en raapt zichzelf telkens bij elkaar

Ik kijk toe als onervaren man

 maar weet: ware ik haar, ik was onhandelbaar.

 

Stel je even voor

 Stel je voor, gewoon heel even

je hebt een huis, werk en een gezin

je hebt wat je noemt een typisch leven

en dan klopt plots op je deur de waanzin.

Want de geschiedenis roert zijn staart

vraagt weer oog om oog en tand om tand

veegt alles opgebouwd bruut van de kaart

en maakt jou tot vluchteling in je eigen land

Zo eindig je misschien op het strand van Oostende

je kind en jij onbeschut, geen kant meer uit te gaan

Heel de wereld weet ondertussen van jouw ellende

maar kijkt weg en wacht tot het werk is gedaan.

In het zuiden van Gaza, in het stadje Rafah

gaan op die manier een miljoen mensen door de hel

Ook daar gaan weer nieuwe doden oude achterna

allemaal uit naam voor de veiligheid van Israël.