Neutraal terrein

We spreken af 

op neutraal terrein

om af te spreken

wat nog gedeeld kan zijn

We weten wat dat is

onze kostbaarheden

voor wie we deze treurnis

zo graag hadden vermeden

We gaan voor matuur

verantwoordelijk rationeel

maar met ieder zijn kwetsuur

eisen we van onszelf erg veel

Woorden zalven en slaan

Sommige amper te verteren

Gescheiden samengaan

blijkt een harde weg om leren

Maar we spreken af

vooral te blijven spreken

Ook al is weer eens gebleken

dat neutraal terrein niet bestaat

en dat elk gesprek naast antwoorden

ook nieuwe gistende woorden 

in ons achterlaat.

Schrijfwandelen

Schrijven is wandelen

Stap voor stap

Woord voor woord

Op een ritme dat

van nature bij je hoort

Het is handelen

vanuit een stem

die je tot het kleine

volgende aanspoort.

 

Het is vaak rechtuit

over vertrouwde wegen

langs indrukken die

hun schoonheid kregen

door ze keer op keer

af te gaan tot ze als

zekerheden op je mentale

netvlies staan.

 

Maar van dwalen

langs nog ongekende paden

hou ik veruit het meest.

Zin na zin

Horizon na horizon

Op ontdekking door de

landschappen van je geest

waarvan je niet wist

dat je ze verzinnen kon.

 

Wandelen is als schrijven

Onderweg zijn met als doel

dicht bij jezelf te mogen blijven.

Woord voor woord

Stap voor stap

Het allermooiste is dan ook

als ik me tijdens het wandelen

weer eens op schrijven betrap.

Bubbelvraagje

Kom jij mee in mijn bubbel

Er is plaats en lucht genoeg

Zelfs als ik ons twee verdubbel

is dat minder dan men vroeg

Veilig geborgen in zo’n bel

nodig ik dan uit zij die waren

En hoe ik over hen vertel

zal mij aan jou openbaren.

De wereld laten we buiten

en wij binnen herbeginnen

met kaarten, oxo en beschuiten

om het van de tijd te winnen.

Als de bubbel dan openspat

en alles kolkt weer naar normaal

zal dit alles toch zin hebben gehad

Hebben we een wij-tweetjes-verhaal

Kampvuur

Zijn haren ruiken
ook na het wassen
naar kampvuur

Zijn huid
vol scharen en krassen
vertelt mij een avontuur
waar hij geen woorden
aan vuil wil maken.

Het zijn niet mijn zaken
hoe de gedeelde dagen
met vrienden en maten
iets voor het leven
in hem hebben achtergelaten.

We zwijgen dicht
tegen elkaar aan
en in zijn ogen zie ik
dat het wonder scouts
weer zijn werk heeft gedaan.

Lang en breed

 In het lang en het breed

doe ik jou steeds tekort

Terwijl ik nooit goed weet

waaraan het nu echt schort

Ik sus en ik zalf

noem mezelf al eens kalf

omdat ik je niet begrijp

of hooguit slechts half

Voortdurend eb en vloed

Niet slecht en bijna goed.

De vrucht van onze liefde

is uitgesproken bitterzoet

In het lang en het breed

doe ik jou steeds tekort

Toch blijf ik streven tot

ik ooit beter in jou word

Vroeger gemord

Nu mijn handen het kunnen schudden

en ik node afstand neem van nabijheid

volg ik braaf en plichtbewust de kudde

ook al voelt dat met alles in tegenstrijd

Nu mijn lippen er naar kunnen fluiten

en mijn mond achter een kap verstomd

wuif ik achter glas naar de zomer buiten

en denk wat is er veel normaal weggegomd.

Nu mijn verstand gezond moet schijnen

en mijn lichaam een wapen is geworden

waarmee ik geliefden kan ondermijnen

vraag ik me af waar ik vroeger over morde.

Sus

De dag waarop jij  bent geboren

Was eigenlijk alles al verloren

Sprak de astrologe naar haar waarheid

Zoiets staat in planeten bevroren.

De zestiende en vissen

Dat kan natuurlijk niet missen

Vast een veel te vrouwelijke man

die anderen voor hem laat beslissen

Waarschijnlijk heb je ook als jongen

Liedjes geschreven en meisjes bezongen

zonder dat één van hen uiteindelijk

werkelijk op je kar is gesprongen

Astrologie, lach ik, vergeet het maar

en al wat je zonet zei, is niet onwaar.

Dus zal ik haar ongemakkelijk gedenken

als ik nu nog eens naar de sterren staar

Ze speelt

Ze speelt

en heelt de krasjes

die het leven uitdeelt.

Ze heeft vrienden

in haar hoofd

die haar het einde vinden

en trouw blijven zolang

zij ook in hen gelooft.

Ze fantaseert

wat ze ontbeert

en dirigeert de vogels

de vlinders in het hoge gras

en lijmt zo lachend

al wat gebroken was.

Ze beheerst

een wonderlijke wereld

die ik niet ken

en waar ik ook absoluut

niet welkom ben.

Ze prevelt

en bezweert

leert mij zonder woorden

de heilzame kracht

van zelf verzonnen oorden

en ik wacht

glimlachend tot ze

naar mijn grijsheid

wederkeert.

De voet

De voet zweeft

nu al een tijdje

afwisselend boven

gas en rem

Wat indrukken

Wat loslaten

Wat is de stem

die weet wat moet

en wat je best voorrang geeft.

Er zit een handrem

op het leven

Veel zit klem

En als even weer

vrijheid wordt gegeven

klinkt al snel

een tegenstem

die aanmaant

Wacht daarmee

best nog maar even.

De terugweg geblokkeerd

Die vooruit nog niet open.

Hier staan we nu geparkeerd

met een besluitloze voet

die vergeten is hoe hij moet lopen.

Houffalize

Alles voorbeeldig uitgeladen

wijlen mijn gezin en de valiezen

en op terugweg langs de autostrade

ergens ter hoogte van Houffalize

zie ik je haren in het zonlicht baden

alsof je je leeftijd mag kiezen.

Je neemt het stuur over

en steekt een sigaret op.

Ik schuif mijn knieën

onder mijn pullover

en zoek in je handtas

naar drop.

We luisteren naar

de cadans op het beton

laten de mensen

ons voorbijrijden

in de ondergaande

zon en zwijgen

terwijl we de nacht

in de achteruitkijkspiegel

uit de velden op zien stijgen.

Als de rit is uitgereden

en het vuur gedoofd,

ben je weer herwaarts

gegleden maar in mijn hoofd

was er een terugweg lang

kinderlijke vrede.

De hemel schoon

De herfst heeft me nooit gelegen

korte dagen en zoveel regen

waar ik mij dan door moet jagen

als een hond net straf gekregen

En de winter

slaat haar wonden, ontbindt

haar duivels onomwonden

tot de lente wint aan kracht

als voorspel

van waar ik op wacht

De wind waait de hemel schoon

Het kind voert nu de boventoon

in mij

Want de zomer zaait op fluistertoon

zijn zomaar tot iets doodgewoon

in mij

Het leven mag wat lichter wegen

Nu en dan eens vleugels geven

Aan jouw streven aan jouw dagen

Zodat jij je weet gedragen

Maar het stormt in je hoofd

Alsof jij mij niet gelooft

Dat na het razen kalmte komt

en elk verdriet ooit verstomt

maar kijk

Refr:

De wind waait de hemel schoon

Het kind voert nu de boventoon

in jou

Want de zomer zaait op fluistertoon

zijn zomaar tot iets doodgewoon

in jou

We dromen samen wat moet komen

geven namen en een onderkomen

aan de liefde en haar kuren

Maar ook twijfel, blijft dit duren

Want geluk is een kleine vogel

kwetsbaar voor het is uitgevlogen

Maar als we elkaar vertrouwen

zal het ooit zijn nestje bouwen

Want kijk

Refr

De wind waait de hemel schoon

Het kind voert nu de boventoon

in jou en mij

Want de zomer zaait op fluistertoon

zijn zomaar tot iets doodgewoon

in jou en mij

in ons allebei