Nobiliteit

Auto’s schuiven traag over de brug
‘s morgens heen en ’s avonds terug
Altijd in vervoering tussen op en neer
een leven lang, dan gewoon niet meer.

Boodschap aan mezelf

Leven is ten grave dragen
alle goeds en soms verdriet
met het vage onbehagen
om wat zich niet vangen liet

Leven is herboren worden
bouwen op je oude leest
Al wat onderweg verdorde
mis je later vaak het meest

Leven is gewoon teruggeven
en afscheid nemen van je tijd
het is ballast uit jezelf zeven
wat rest is dan tevredenheid.

Schuldklier

Er schuilt schuld in de schildklier
de dagen wegen loom en zwaar
met troebele blik als donker bier
word ik de wereld amper gewaar

Het zomert met een herfstgevoel
geen schild tegen de zwaartekracht
vet dat ik in mij haast groeien voel
tot verval dat plots sardonisch lacht


Het lichaam creëert eigen demonen
tot ballast van een gammele geest
Een spel van wispelturige hormonen
die mentale hybris nu een lesje leest.

Een leven zonder pluk

Wij bouwen maar 
en streven naar 
glad gelikt geluk 

Balling in een glazen bol 
betalen we een zware tol 
stikken onder onderdruk  

Verlammende verzekering
 bezwarende berekening 
Kortom, leven zonder pluk 

Ik wil terug een oud geluid 
het vrije ademen van de huid 
die glazen cocon moet stuk.